martes, junio 28, 2011

De nazión a rechión por imperatibo legal

“Nomás os que basten l’esbenidero

han dreito á chuzgar o pasau.”

F. W. Nietzsche

Iste 2011 Aragón se cumplen 304 años de a promulgazión de os decretos de nueba planta u decretos de conquista, a berdá que ye que estión una serie de lais publicatas dende 1707 dica 1711, no estió pas una simpla lai, tampó no estión una reforma de a legalidá que esistiba, estió una supresión de un país, Aragón pasó de nazión á rechión por imperatibo legal.

Muita chen quizau no entiende pas qué sinnificó a fin d’as lais que eban organizau o país dende o prenzipio de a suya istoria, talmén aiga que clarificar as cosas una mica y fer una referenzia autual. A pregunta que caldría contestar ye a siguién: ¿qué ye lo fa un país cuan imbade atro? Bien, primero de tot mata, ecsilia u engarchola á todas as presonas que puedan estar disidens, cosa que olcurrió en Aragón cuan os Borbons ganoron finalmén a guerra de Suzesión, dimpués acotolas as instituzions que gobernaban dito país, cosa que Felipe V de Castiella fazió; a Diputazión Cheneral de o Reino, as Cortes, o Chustizia dixoron de esistir. Finalmén te cargas as lais que durante sieglos se eban aprobau en ixas istituzions. O país, Aragón, continaba esistindo, pero combertiu en atra cosa, yera como un cos sin de güesos, se le eba furtau a libertá, a dinnidá y a esperanza por un millor esbenidero.

Bi abrá chen que discutirá si as lais aragonesas yeran millors u piors que as castellanas, u mos acusará á nusatros, á la cucha soberanista de querer que torne o sistema feudal, pero ixos son debates buedos que fuyen de l’alazet de o problema. Y l’alazet ye que fa 300 añadas mos furtón a capazidá de dezidir por nusatros mesmos, que fa 300 añadas Aragón estió imbadiu, no estió pas una guerra zibil, estió una guerra de conquista, as lais castellanas prenzipiaron á aplicar-sen en Aragón, as Cortes aragonesas disaparexión, as Cortes castellanas prenzipioron á dezidir qué fer en Aragón, a moneda aragonesa no tornó á estar fabricada y a conzienzia aragonesa parexió perder-se en o tiempo, como glarimas en un diya de plebia. Pero no, nusatr*s no creyemos ixo, bi ha una canta de a Ronda de Boltaña que dize: “Con a pluma, l’aladro y a espada, con a tierra y a sangre faziemos un país”. Y un Pueblo que consiguió estar independién durante cuasi mil añadas nunca no reblará.

Y no, dende o soberanismo no se pretende pas un sistema feudal, dende o soberanismo de cuchas se creye en un futuro sozialista e independién, queremos una Republica aragonesa que tienga o dreito á dezidir libremén o suyo esbenidero y que no sigamos con un sistema cuyo orichen se troba en una imbasión, en una guerra en a que una mayoría que teneba la fuerza acotoló á una minoría que teneba la razón. Aragón ye una biella nazión que ye colonizada, alienada y chusmesa. Pero as conzienzias y os esmos de a chen que creyemos en a berdadera libertá continamos chilando contra os que fa 300 añadas mos imbadioron, y no aturaremos pas dica que Aragón torne á estar entre as nazions libres de o mundo. Os nuestros suenios naxerán en tierra abonada con a sangre de os nuestros abanpasaus y crexerán y florezerán con a sudor de nuestro treballo. ¡Entalto Aragón libre y sozialista!

No hay comentarios: