lunes, noviembre 13, 2006

Iste país



Cuanto más tiempo pasa más identificau me siento con ixa parti de a canta "Un país" de Ixo Rai!, a que dize: "Cómo esperas que te quiera, si esto no da más de sí, cómo voy a abandonarte, y el mar tan lejos de aquí".


Ta yo ye imposible no amar Aragón, pero de cuan en bez siento unas ganas granizas de mandar-lo tot á cascar-la. No quiero beyer cómo as buenas chens de l'aragonés se carrañan unas con atras, no quiero creyer que adirezión de CHA mata á o suyo fillo y dimpués autua como si no ese ocurriu pon. Ye un contino desespero cuan miro enta una soziedá anestesiada que gosa quexar-se sin fer garra, odio sentir ixas charradas casuals de a chen, porque son combersazions buedas, combersazions rediculas, cuyo alazet ye cuantos diners se'n tien.


-Pues a mía casa me costó 100.000 euros y agora ya me dan 200.000.

-Pues a de yo, ye tamién muito cara y antimás ye amán de a escuela y de l'ospital.


As balors de as presonas se pierden, e ístas se quedan nomás en o pre de a refirmazión de a casa. Fa poco un amigo que treballa bendendo pisos me contaba cómo as presonas falsificaban os suyos ingresos ta poder mercar una casa más gran, ya que, en teoría, seguntes o banco de españa, nomás se puede conseguir una refirmazión que siga o 40% de o salario.


Ista soziedá sondormida que parixe ir dezaga nomás de o benefizio propio. Atro amigo me deziba que os catalnas cuan bailan a sardana lo fan toz á ixena, os aragoneses cada uno ba por o suyo lau y si bailan 5 bi ha 30 mirando, y, muitas begadas, mesmo creticando á os bailadors.


"Polvo,viento, niebla y sol, esta tierra es Aragón". Y á pesar de todas istas cosas no puedo ebitar qe cada begada que pienso en Aragón un orgüello bienga ta o mío peito, cuan torno ta o país dende Anglaterra, disfruto de o zierzo. No puedo ebitar sonreguir, remerar-me de os míos amig*s y pensar que encara bi ha de asperanza, que anque os suenios nunca no se faigan reyalidá una de as millors cosas que bi ha en iste mundo ye luitar y treballar ta bastir si no tot lo suenio, sí una parti de o mesmo. Aragón, ¿cómo boi á albandonar-te?