miércoles, enero 29, 2014

Aragón ye o mío país


Casi dende o prenzipio, cada begada que digo que soi nazionalista aragonés (por no charrar cuan comento que soi á fabor d'a independenzia d'Aragón), siempre bi ha chen que te'n dize que ixo ye porque no soi naxiu en Aragón, que mis pais yeran de difuera y que me foi nazionalista ta compensar, a famosa frase de "a fe d'o comberso".

Siempre eba pensau que no, que o feito de estar soberanista no teneba relazión con o mío orixen, pero dende fa ya un tiempo soi pensando que yera equibocau y que sí que, en a mía eboluzión, ye estau prou importán o mío orixen.

Pero no pas por a fe d'o comberso, en realidá ta integrar-me plenamén en a soziedá aragonesa teneba que estar español, anticatalán y pantanero. Pero no, no soi garra d'ixas cosas. Formo parti d'a minoría dentro d'a minoría.

Á yo me trayoron á Aragón con meses, asinas que a mía esperienzia bital ye 100% aragonesa, pero sí que ye berdá que o feito de que mis pais estasen castellanos (de Balladolid y de Cantabria) fazió que yo parase cuenta d'as custions diferenzials, cosas que si yes aragonesa asumens sin mas; as mas claras pueden estar o bocabulario, espresions, carácter u esperienzias. Pero bi abió tot un mundo sutil que china chana estió permeando y cuan ya en tiens mas capazidá de razozinio tot encaxa, Aragón no ye España, ixo no ye por sí mesmo ni bueno ni malo, simplemén no'n ye. Y á partir de allí ya prenzipias á pensar cuál ye a millor manera de fer que a soziedá funzione. Afortunadamén mis pais me dioron una bisión abierta d'o mundo, no me adoctrinaron ideolochicamén u "nazionalmén", asinas que no estió garra traumatico parar cuenta de que yera nazionalista aragonés.

En zierta mida iste prozeso ye similar á lo que pasó con nazionalismo galego, en do muitas presonas paroron cuenta d'a suya identidá cuan emigroron, o con nazionalismo aragonés de prenzipios d'o sieglo XX, que naxió de aragoneses emigraus en Barzelona, en do comproboron que Catalunya no yera como Aragón y que Aragón tampó no yera Espanya.

De nuebo nomas puedo agradexer que mis pais me criasen sin de prechuzios ni imposizions, de tal traza que pude eslexir libremén qué quereba estar.

No hay comentarios: